ΚΗΡΥΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Μας αξιώνει και φέτος η ευσπλαχνία του Θεού μας, να εορτάσουμε την Μεταμόρφωση του Κυρίου μας. Όπως όλα τα γεγονότα που μας διηγούνται οι άγιοι Εὐαγγελιστές έγιναν για την σωτηρία μας, έτσι και η Θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου έγινε για την σωτηρία μας. Δεν υπάρχει κάτι στη ζωή του Κυρίου μας, που να μην έχει σωτηριολογική σημασία.
Η Μεταμόρφωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι από τις μεγαλύτερες Δεσποτικές Εορτές της Εκκλησίας μας. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος έχει κεντρική θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία. Δεν είναι ένα γεγονός, μια συνηθισμένη εορτή. Είναι ένα γεγονός που έχει την ίδια σημασία για την σωτηρία μας με την ενσάρκωση και την Ανάστασή Του. Όσο μεγάλη και βασική εορτή είναι για την σωτηρία μας τα Χριστούγεννα και η Ανάσταση, τόσο σημαντική είναι και η εορτή αυτή. Επίσης, δεν είναι τυχαία η επιλογή των Μαθητών από τον Χριστό για τη Μεταμόρφωσή Του στο όρος Θαβώρ. Οι αρετές που είχαν οι τρεις αυτοί μαθητές ήταν ο Πέτρος την πίστη, ο Ιάκωβο την ευθύτητα και ο Ιωάννης την αγάπη. Ο Χριστός δείχνει το μεγαλείο της δόξης Του πάνω στο όρος αυτό, αφού η φανέρωση της θεουργίας της ανθρωπίνης φύσεως είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητος, γεγονός που δεν ηταν έτοιμοι ή δεν άντεχαν να δουν όλοι οι Μαθητές Του.
Παρέλαβε λοιπὸν ο Ιησούς τους τρεις εκ των αγίων Αποστόλων, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και εκεί ο Ιησούς μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια τους, η όψη του Θεανθρώπου αλλοιώνεται και φανερώνεται η Δόξα της Θεότητός Του. Τα ιμάτιά Του γίνονται λευκά όπως το φως, τόσο λευκά που οι μαθητές θαμπώνονται από τη δύναμη και το Φως της Θεότητος. Γι’ αυτό βλέπουμε σε όλες τις αγιογραφίες της Μεταμορφώσεως τους μαθητές γονατιστούς και να κρύβουν τα πρόσωπά τους, διότι δεν μπορούν να ατενίσουν την Θεότητα. Δεξιὰ και αριστερά Αυτού φάνηκαν ο Προφήτης Ηλίας και ο Θεόπτης Μωυσής, που συνομιλούσαν μαζί Του για όσα επρόκειτο να γίνουν.
Σήμερα ο Κύριος προσκαλεί τους μαθητές του, κάθε ένα από εμάς, την ανθρωπότητα ολόκληρη σε μία ανάβαση. Όχι ανάβαση σωματική αλλά ψυχική και πνευματική. Στην κορυφή αυτής της ανοδικής πορείας συναντά ο άνθρωπος τον θεό την αιτία της προσωπικής του μεταμόρφωσης. Ο εγωισμός, η ρίζα του δέντρου της αμαρτίας, που οι καρποί του έχουν τη γεύση την πικρή του θανάτου, προσκαλεί σε μία κατάβαση. Το Ευαγγέλιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτός ο ανοδικός, ο σταυρικός βηματισμός προς το φως της Μεταμορφώσεως. Ανάβαση είναι η αγάπη. Ανάβαση είναι η πίστη. Ανάβαση είναι η ταπείνωση. Ανάβαση η συγχωρητικότητα. Ανάβαση η μετάνοια. Όσο ο άνθρωπος ανεβαίνει, βιώνοντας το Ευαγγέλιο, τόσο νιώθει αυτή την πληρότητα, τη χαρά και τη χάρη που ένιωσε ο Απόστολος Πέτρος που ζητά, που ποθεί, που λαχταρά την παραμονή τους σε αυτήν την παραδείσια κατάσταση. Όσο ο άνθρωπος ανεβαίνει τόσο σβήνουν τα χνάρια του θανάτου και η σκοτοδίνη του εγωισμού του διαλύεται. Όταν όμως ο άνθρωπος κατεβαίνει καλλιεργώντας τον εγωισμό, εξορίζοντας την αγάπη, ικανοποιώντας τα πάθη, εξορίζοντας την αγάπη, η σφραγίδα του θανάτου γίνεται εντονότερη και η ύπαρξη του αδειάζει από την ελπίδα.
Ο άνθρωπος γυμνός από αρετή, από άσκηση από ελεημοσύνη. Γυμνός από Θεό πραγματικά Θεόγυμνος. Εκείνος που δεν ΄΄ντύνεται΄΄ τον Θεό δεν μπορεί να είναι άνθρωπός αλλά απάνθρωπος. Αυτή η συναίσθηση κινεί την καρδιά και την πένα του ιερού υμνογράφου να κραυγάσει στο Νυμφίο Χριστό ΄΄καί ένδυμα ουκ έχω΄΄. Η αίσθηση της γυμνότητας είναι σύμπτωμα που νιώθει Αδάμ μετά την πτώση του. Αυτό το άδειασμα, αυτό το υπαρξιακό κενό, έρχεται ο Κύριος να το θεραπεύσει. Γίνεται ο ίδιος ένδυμα αφού όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χρίστον ενεδύσασθε΄΄.
Στην προσπάθεια της μεταμορφώσεώς μας έχουμε την βοήθεια του Χριστού και των Αγίων, εξαιρέτως δε τις πρεσβείες της Παναγίας μας στην οποία είναι αφιερωμένος ολόκληρος ο μήνας Αύγουστος. Με τις καθημερινές Παρακλήσεις και τις Θείες Λειτουργίες Την παρακαλούμε να ικετεύει για μας, να μας βοηθήσει να βρούμε τον χαμένο δρόμο προς την Βασιλεία των Ουρανών. Την παρακαλούμε να πρεσβεύει πάντοτε στον Θεό να μην αποστερήσει την χάρη Του από κανέναν άνθρωπο Φαίνεται δύσκολο το γεγονός της προσωπικής μας μεταμόρφωσης γιατί απουσιάζει η ανοδική πορεία της πνευματικής ζωής, η ταπεινή συναίσθηση της γυμνότητας από αρετή και ο πόθος για Χριστό. Ας παραμερίσουμε ότι δεν μας επιτρέπει να ανέβουμε στο όρος της μεταμόρφωσης. Ας αφήσουμε ότι δεν μας αφήνει να δούμε την δόξα και το Φως στο Χριστού κάνοντας αναπνοή της ψυχής μας αυτά που σήμερα με ευφροσύνη ψάλλουμε ΄΄Λάμψον και ἡμῑν τοῑς ἁμαρτωλοῑς, το φῶς σου το ἀῒδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι΄΄.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών
