ΚΗΡΥΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
«εφ' όσον ἐποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοὶ εποιήσατε»
Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Ἡ σημερινή Κυριακή,λέγεται τῆς Ἀπόκρεω, γιατί σήμερα είναι η τελευταία μέρα πριν το Πάσχα που τρώμε τό κρέας. Έτσι προετοιμαζόμαστε για τη νηστεία της Μ. Τεσσαρακοστής που Θα ακολουθήσει σε μια εβδομάδα αφού προηγηθεί η εβδομάδα της Τυροφάγου.
Κατά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή,η οποία είναι αφιερωμένη στην Τελική Κρίση, η οποία θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία, ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας μεταφέρει αυτούσια τα λόγια του Χριστού για την ημέρα της Κρίσεως. Θα έλθει, μας λέει, με πάσα την δόξα Του, συνοδευόμενος από τους αγγέλους και θα ξεχωρίσει τους δίκαιους από τους αμαρτωλούς, όπως ο βοσκός διαχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Το κριτήριο που θέτει είναι η έκφραση αγάπης προς τον πλησίον: «επείνασα», θα πει στους δίκαιους, «και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχτήκατε, γυμνός και με ενδύσατε, ήμουν άρρωστος και στη φυλακή και με επισκεφθήκατε». Από την άλλη, θα στηλιτεύσει τους αμαρτωλούς γιατί στις ίδιες περιπτώσεις επέδειξαν αναλγησία και αδιαφορία. «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, ή να διψάς, ή να είσαι ξένος, ή γυμνός, ή ασθενής, ή στη φυλακή, και σε διακονήσαμε;» θα ρωτήσουν οι δίκαιοι. «Αλήθεια σας λέω», θα απαντήσει ο Κύριος, «εφόσον περιθάλψατε κάθε έναν από τούτους τους ελάχιστους, τους αδελφούς μου, εμένα τον ίδιο διακονήσατε». Και στους αμαρτωλούς, που θα εκφράσουν την απορία: «Κύριε, πότε είχες ανάγκη και δεν σε βοηθήσαμε;»,θα απαντήσει ότι εφόσον περιφρόνησαν τους αδελφούς Του τους ελάχιστους, περιφρόνησαν Αυτόν τον ίδιο.
Εκείνη τη φοβερή ημέρα θα σταθεί ο καθένας μας ενώπιον του δικαίου Κριτή και θα κριθεί για τη ζωή του με κάθε λεπτομέρεια, για τις πράξεις, τα λόγια, τις σκέψεις του! Ο Κριτής δεν θα είναι δυνατόν να εξαπατηθεί, ούτε να δωροδοκηθεί, γιατί εἶναι ὁ καρδιογνώστης Θεός. Και η απόφαση θα είναι η να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών η να καταλήξουμε στην αιώνια Κόλαση. Με λίγα λόγια ή απόλυτη ευτυχία κοντά στο Θεό ή απερίγραπτη δυστυχία μακριά Του! Απόφαση που δεν θα μπορεί να ακυρωθεί, αλλά θα ισχύει στους αιώνες!
Τι σημαίνει αυτά για μας; Σημαίνει ότι κάθε επιλογή μας έχει αντίκτυπο στην αιωνιότητα, μας φέρνει πιο κοντά ή στη σωτηρία η στην απώλεια. Να αγωνιζόμαστε, να μετανοούμε, να καθαριζόμαστε από την αμαρτία.
Ακούσαμε επίσης ότι άσους απέπεμψε ο Κύριος στην αιώνια Κόλαση, τους απέπεμψε γιατί δεν έδειξαν αγάπη στους συνανθρώπους τους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Δηλαδή ενώπιον του Θεού δεν μας επιβαρύνουν μόνο οι αμαρτίες μας αλλά και οι παραλείψεις μας. Είμαστε ένοχοι όχι μόνο όταν κάνουμε το κακό, αλλά και όταν παραλείπουμε να κάνουμε το καλό.
Δεν αρκεί για τη σωτηρία μας να αποφεύγουμε την αμαρτία. Αλλά πρέπει και να καλλιεργούμε την αρετή, και ιδιαιτέρως την αγάπη. Να μην παραμελούμε την ελεημοσύνη. Να δείχνουμε αγάπη στους δυστυχισμένους. Να τους σπλαχνιζόμαστε και να τοὺς συμπαραστεκόμαστε όσο μπορούμε. Και υλικά και πνευματικά. Πέραν από την υλική βοήθεια που μπορούμε να παράσχουμε στους συνανθρώπους μας, είναι και ένας καλός πνευματικός λόγος, να προσευχηθούμε για τη σωτηρία τους.
Υπάρχει αγάπη που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, ευεργεσία που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό, φροντίδα που δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό. Όταν αυτή η φροντίδα, η αγάπη, η ευεργεσία γίνονται για να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τα πάθη του, το εγώ του, για να χαρεί ο ίδιος και μετά να ικανοποιείται με την ιδέα και μόνο ότι είναι ένας καλός άνθρωπος.
Ποιος είναι ο γυμνός, ποιος είναι ο άρρωστος, ο πεινασμένος, ο νηστικός και ο διψασμένος; Ποιος είναι αυτός που έχει ανάγκη από την αγάπη του πλησίον του; Πολλοί Άγιοι Πατέρες, εκτός από το ότι επιμένουν στην υλική ελεημοσύνη, συνιστούν και την πνευματική ελεημοσύνη. Εκτός από το ότι όλοι έχουμε μία «υποχρέωση» να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, έχουμε μία κατεξοχήν επιθυμία από τον Θεό, να βοηθήσουμε τους ανθρώπους και με την πνευματική ελεημοσύνη.
Πρακτικά, όταν βλέπεις τον συνάνθρωπό σου γυμνό από τη Χάρη του Θεού, ασθενή και μέσα στα πάθη, όταν τον βλέπεις να πεινάει και να διψάει για λόγο Θεού, όταν είναι σε φυλακή παθών, αμαρτιών και δαιμόνων, τότε έχει την ανάγκη σου. Τότε έχει την ανάγκη της πνευματικής σου ελεημοσύνης, της προσευχής. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η προσευχή για όλο τον κόσμο. Η ελεημοσύνη λοιπόν, δεν είναι μόνο στα αγαθά τα υλικά αλλά είναι και στα πνευματικά αγαθά.
Με τη χάρη του Θεού αλλά και με τη δική μας προσπάθεια μπορούμε να φθάσουμε στο σημείο να βλέπουμε στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας τον ίδιο τον Κύριό μας. Και τότε θα μπορούμε να ακούσουμε και εμείς το “δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου”. Η διαβεβαίωση του Χριστού “εφ΄ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε” αποτελεί μια μαρτυρία ζωής για όλους μας. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών
