ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α' ΛΟΥΚΑ
Με τη Χάρη του Θεού από σήμερα, ξεκινά η περίοδος που οι ευαγγελικές περικοπές είναι από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Σήμερα είναι η πρώτη Κυριακή του Λουκά. Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε την κλήση, το κάλεσμα, από τον Ιησού προς τους τρεις μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, ψαράδες τότε άγνωστοι της Ιουδαίας, στη λίμνη της Γεννησαρέτ.
Ο Κύριος ακολουθούνταν από τα πλήθη που ήθελαν να τον ακούσουν και φτάνοντας στη λίμνη της Γεννησαρέτ, συνάντησε δυο μικρά πλοία αραγμένα στη λίμνη, μπαίνει σ’ ένα από αυτά, στο πλοίο του Σίμωνα. Και τον παρακαλεί να το σύρει λίγο πιο μέσα στη λίμνη για να διδάξει τα πλήθη μέσα από το πλοίο αυτό. Όταν τελείωσε τη διδασκαλία του ο Κύριος, λέει στον Σίμωνα: Φέρε πάλι το πλοίο στα βαθιά νερά της λίμνης και ρίξτε τα δίχτυα σας. Ο Σίμων όμως με έκπληξη του αποκρίνεται: Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα κοπιάσαμε ρίχνοντας τα δίχτυα και δεν πιάσαμε τίποτε. Αφού όμως το λες εσύ, θα ρίξω το δίχτυ. Και το θαύμα που ακολούθησε ήταν εντυπωσιακό. Το δίχτυ τους γέμισε τόσο πολλά ψάρια, ώστε άρχισε να σχίζεται. Τα ψάρια ήταν τόσο πολλά, ώστε τα δυο πλοία κινδύνευαν να βυθισθούν.
Τότε έπεσε στα γόνατα ο Πέτρος και παρακαλούσε τον Ιησού: Κύριε, φύγε από κοντά μου γιατί είμαι αμαρτωλός άνθρωπος. Ομοίως και οι φίλοι τους, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, είχαν μείνει έκπληκτοι από το θαύμα που έβλεπαν. “Μη φοβάσαι, απαντά ο Ιησούς, από σήμερα θα ψαρεύεις ανθρώπους.” Εκείνοι τότε, αφού τα άφησαν όλα, τον ακολούθησαν. Ποιά είναι αυτά που άφησαν οι πρώτοι απόστολοι; πρώτα πρώτα τις βάρκες, τα δίχτυα και τα ψάρια. Παράτησαν κάθε δραστηριότητα, δεν νοιάστηκαν ούτε να πουλήσουν την ψαριά και να διαθέσουν έστω τα χρήματα στην οικογενειά
τους. Άφησαν τα σπίτια τους και την οικογένειά τους, ο Πέτρος την γυναίκα του και οι άλλοι τους γονείς τους. Δεν γύρισαν πίσω να πάρουν μαζί τους ούτε τροφές ούτε ενδύματα. Τα άφησαν όλα, και ακολούθησαν τον Χριστό.
Αν κοιτάξουμε την ιστορία της Εκκλησίας θα διαπιστώσουμε ότι τα στοιχεία αυτά, η πίστη δηλαδή, η απλότητα, η υπακοή και η προθυμία, είναι κοινά σε όλους τους αγίους, σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που έβαλαν πάνω από τον εαυτό τους το Χριστό και την Εκκλησία. Είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που τους επέτρεψαν να ζουν και να κινούνται επάνω στη γη και παράλληλα να είναι πολίτες του Ουρανού. Είναι τα στοιχεία εκείνα που έχουμε όλοι μας ανάγκη προκειμένου να μη χάνουμε τον προσανατολισμό μας μέσα στον ωκεανό της ζωής και της βιοπάλης και να μην καταποντιζόμαστε από την καθημερινότητα. Η υπακοή ταπεινώνει τον άνθρωπο και η ταπείνωση εξουδετερώνει κάθε πειρασμική ενέργεια. Όπου ταπείνωση, εκεί ο διάβολος χάνεται. Όπου υπερηφάνεια κι εγωισμός, εκεί η παρουσία των δαιμόνων, οι πειρασμοί και τα πάθη. Γι’ αυτό η υπακοή είναι πολύ χαριτωμένη αρετή, επειδή οπλίζει με τόση ταπείνωση τον άνθρωπο όταν υπακούει εν γνώσει, για την αγάπη του Χριστού.
Η υπακοή και η προθυμία πάλι είναι αλληλένδετες. Ο Χριστός μάς καλεί όλους να Τον ακολουθήσουμε, να γίνουμε μαθητές Του, να ακούσουμε τον λόγο Του και να Τον μιμηθούμε στην πορεία Του μέσα στον κόσμο,να συσταυρωθούμε μαζί Του, να ζήσουμε τέλος μαζί Του το φως και τη χαρά της Αναστάσεως. Δεν μάς υποχρεώνει, αλλά δείχνει το δρόμο σε αυτούς που θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Άρα η υπακοή στο θέλημα του Θεού μπορεί να εννοηθεί μόνο όταν γίνεται με προθυμία, όχι καταναγκαστικά, ούτε από φόβο, αλλά με ζέση ψυχής, με χαρά, με διάθεση αγωνιστική. Ο Θεός αναλαμβάνει να λύσει τα προβλήματα εκείνων που αγωνίζονται να εφαρμόζουν τις εντολές Του. Γι’ αυτό ας στεκόμαστε με δέος και φόβο ενώπιόν του και ας Τον παρακαλούμε ταπεινά και ολοκάρδια να μη φύγει ποτέ από κοντά μας λόγω της μεγάλης αμαρτωλότητός μας, αλλά να μένει πάντοτε στη ζωή μας και να την γεμίζει με τις ευλογίες του.
Αληθινή χριστιανική ζωή είναι η είλικρινής αναζήτηση του Θεού και η ζωντανή γνωριμία μαζί Του, γνωριμία η οποία συνεχώς θα μας εκπλήσσει και θα μας συγκλονίζει, θα γνωρίζουμε όλο και περισσότερο την αγάπη και τη μεγαλειότητα του Θεού, και τη δική μας αμαρτωλότητα. Αν ζούμε έτσι τη χριστιανική ζωή, τότε κάθε φορά που θα νιώθουμε την ευλογία και επίσκεψη του Θεού στη ζωή μας, θα μπορούμε να λέμε κι εμείς μαζί με τον απόστολο Πέτρο, γεμάτοι εύγνωμοσύνη και συντριβή: «Εξελθε απ᾽ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε». Τα δίχτυα ήταν γεμάτα από ψάρια, πρώτη φορά τόσο πολλά. Αν τα πουλούσαν, θα είχαν ένα πολύ καλό εισόδημα. ‘Όμως οι απλοί ψαράδες της Γεννησαρέτ δεν έριξαν βλέμμα πλεονεξίας στα δίχτυα, αλλά με τα ανοιχτά μάτια της καθαρής ψυχής τους αντιλήφθηκαν την επίσκεψη του Θεού στην καθημερινότητά τους. Και αυτό άλλαξε τη ζωή τους.
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας δίνει ένα μεγάλο μήνυμα, το μήνυμα ότι εάν έχουμε στη ζωή μας παράδειγμα τους αποστόλους και έχουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού, ταπείνωση και αγάπη, θα αποκτήσουμε κοινωνία με το Θεό και το συνάνθρωπο και με αυτό τον τρόπο, να έχουμε μέσα μας την βεβαιότητα ότι μια μέρα θα μας καλέσει ο Κύριός μας να γίνουμε μέτοχοι της Ουρανίου Βασιλείας Του. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
