ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή αναφέρεται στην παραβολή των ταλάντων. «Κάποιος άνθρωπος, πριν φύγει από τόν τόπο του, κάλεσε τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. Σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο και σε άλλον ένα. Ο καθένας πήρε αυτό που ταίριαζε στην δύναμη του. Ο Κύριος έφυγε. Εκείνος λοιπόν που πήρε τα πέντε τάλαντα, τα φρόντισε και τα διπλασίασε. Το ίδιο έκανε και εκείνος με τα δύο τάλαντα, κέρδισε από αυτά και άλλά δύο. Ο τρίτος όμως που έλαβε το ένα, έσκαψε τη γη, και έκρυψε εκεί το τάλαντο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος Του.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστήμα, έρχεται ο Κύριος των δούλων εκείνων να αξιολογήσει το έργο τους, για τον τρόπο με τον όποίο είχαν χρησιμοποιήσει τα τάλαντα που τους είχε εμπιστευθεί. Κι εκείνος στον οποίο είχε αφήσει πέντε τάλαντα τα εκμεταλλεύθηκε έτσι, ώστε να κερδίσει άλλα πέντε, πράγμα για το οποίο επαινέθηκε και ανταμείφθηκε. Το ίδιο και αύτὸς στον οποίο είχε δώσει δύο τάλαντα. Αντίθετα με τους δύο παραπάνω δούλους ο τρίτος, που είχε πάρει το ένα τάλαντο, έδειξε ραθυμία. Πήγε και το έθαψε. Όταν ήρθε η ώρα να δώσει λόγο για τη διαχείρισή του, μίλησε με μεγάλη αυθάδεια για να δικαιολογηθεί για τη ραθυμία του. Επέστρεψε μάλιστα το ένα τάλαντο ακέραιο, πιστεύοντας ότι ήταν απαλλαγμένος ευθυνών. Ο κύριός του όμως τον ήλεγξε και διέταξε αυστηρότατη τιμωρία, η οποία συμβολίζει την αιώνια κόλαση.
Από το πάθημα του δούλου αυτού καταλαβαίνουμε πόσο φοβερό πράγμα είναι όχι το να καταχραστούμε ένα χάρισμα, αλλά απλώς να μην το αξιοποιήσουμε. Ας μην επαναπαυόμαστε ότι έχουμε βέβαιη τη σωτηρία, επειδὴ τυχόν κάποιοι δεν έχουμε διαπράξει μεγάλες αμαρτίες, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τα χαρίσματά μας για την ωφέλεια του πλησίον και προς δόξαν Θεού. Μπορεί κάθε άνθρωπος να είναι μοναδικός, έχει όμως διαφορετικές προδιαγραφές και διαφορετικές δυνατότητες. Μπορεί όλοι να έχουμε την ίδια ουσία, που μας κάνει ανθρώπους, ως πρόσωπα όμως έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά, κάτι το οποίο μας κάνει μοναδικούς. Αυτή τη μοναδικότητα και ιδιοπροσωπία έρχεται να την υπογραμμίσει ο Πάνσοφος Θεός με τα διαφορετικά χαρίσματα που δίδει στον καθένα. Από άνθρωπο σε άνθρωπο τα χαρίσματα διαφέρουν και ως προς τον αριθμό και ως προς το είδος. Τα χαρίσματα δίδονται στον καθένα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν απ’ όλους τους άλλους.
Τα χαρίσματα που προσφέρει ο Δημιουργός είναι ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που διαθέτουμε. Αν ο Κύριος στερεί από κάποιους μερικά χαρίσματα, δεν το κάνει επειδή τους περιφρονεί. Το κάνει επειδή τους αγαπά. Δεν τους φορτώνει με το βάρος πολλών ταλέντων, εάν αυτοί δεν έχουν τη δύναμη να τα επωμιστούν και να δουλέψουν πάνω σ’ αυτά. Εάν κάποιους άλλους τους κάνει πολυτάλαντους, δεν σημαίνει πως τους αγαπά περισσότερο και τους ευνοεί. Τους χαρίζει πολλά ταλέντα, διότι περιμένει από αυτούς πιο σκληρή εργασία. Ο πολυτάλαντος άνθρωπος πρέπει να δουλέψει πιο σκληρά από τον λιγότερο ταλαντούχο. Γνωρίζει ότι απ’ αυτόν θα απαιτηθούν πολύ περισσότερα αποτελέσματα σε σχέση με κάποιον άλλον που είναι λιγότερο προικισμένος. Γι’ αυτό ούτε όσοι έχουν πολλά τάλαντα πρέπει να νιώθουν ευνοημένοι ούτε όσοι έχουν λίγα πρέπει να νιώθουν αδικημένοι.
Ο πολλαπλασιασμός και η καλή χρήση των δωρεών του Θεού είναι καθήκον ιερό και καλείται ο χριστιανός της κάθε εποχής να εργαστεί ευσυνείδητα για να αξιοποιήσει προς όφελος της ψυχής του και του πλησίον του τις πλούσιες δωρεές του Θεού. Τους καλούς και ευεργετικούς ανθρώπους που κάνουν καλή χρήση των δωρεών του Θεού, όχι μόνον ο Θεός τους ανταμείβει στην παρούσα, αλλά και στην μέλλουσα ζωή, αλλά και οι άνθρωποι τους τιμούν και τους σέβονται και μετά θάνατο, μνημονεύουν τις αρετές και τις ευεργεσίες τους και τους μακαρίζουν, ως ευεργέτες. Εάν θέλουμε και εμείς να ακούσουμε παρά του Σωτήρος Χριστού το «ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου», ας μη κρύψουμε το δοθέν τάλαντο που μας χάρισε ο Θεός, αλλά ως καλοί εργάτες και οικονόμοι των δωρεών του Θεού, να εργαστούμε και ο Θέός θα δει την προαίρεση μας και θα μας ανταποδόσει κατά τα έργα μας. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
