ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
«Πολλοί επίστευσαν εις αυτόν των Σαμαρειτών δια τον λόγον της γυναικός»
Θαύμα μεγάλο και πολλαπλό μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελικὴ περικοπή. Πρόκειται για τη θαυμαστή μεταστροφή τῆς Σαμαρείτιδος, η οποία ύστερα από τη σωτήρια συνάντησή της με τον Κύριο Ιησού αξιώθηκε να γίνει η πρώτη ιεραπόστολος κηρύττοντας την πίστη στον αληθινό Θεό με θαυμαστά αποτελέσματα.
Κουρασμένος ο Χριστός από την οδοιπορία, στέκεται έξω από μια πόλη της Σαμάρειας, τη λεγομένη Συχάρ δίπλα στο πηγάδι του Ιακώβ, και στέλνει τους μαθητές Του να αγοράσουν τρόφιμα. Κάποια στιγμή έρχεται μία γυναίκα η ΣαμαρείτΙδα να πάρει νερό. Ο Χριστός ζητάει από την ΣαμαρείτΙδα να του προσφέρει νερό για να ξεδιψάσει,ι η ΣαμαρείτΙδα από την πρώτη στιγμή ξαφνιάστηκε που της μίλησε ο Κύριος και της ζήτησε νερό, γιατί τότε οι Ιουδαίοι μισούσαν τους Σαμαρείτες και δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί τους. Και στην απορία της πώς ένας Ιουδαίος μιλά σε μια γυναίκα, και μάλιστα Σαμαρείτιδα, της λέγει ότι εάν ήξερε με ποιόν μιλούσε, τότε η ίδια θα Του ζητούσε να της δώσει το “ὑδωρ το ζων” το ζωντανό νερό, αυτό που όταν κανείς το γευτεί δεν πρόκειται να διψάσει ξανά, μιας που γίνεται μέσα του πηγή που αναβλύζει. Και αυτή η πηγή δεν είναι άλλη από τον ίδιο το Χριστό, που φωτίζει και αγιάζει και αναζωογονεί κάθε άνθρωπο. Ο Κύριος τότε βρήκε την ευκαιρία να την οδηγήσει σε μετάνοια για την αμαρτωλή ζωή της.
Η Σαμαρείτιδα είχε πάει στο πηγάδι για να αντλήσει νερό, κι εκεί βρήκε το «ύδωρ το ζων». Ο Κύριος Ιησούς της αποκάλυψε σπουδαίες αλήθειες με αποκορύφωμα τη διαβεβαίωσή του ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, για πρώτη φορά ο Χριστός αποκαλύπτει απερίφραστα την Θεότητα Του, και μάλιστα όχι σε κάποιον Ιουδαίο, αλλά στη Σαμαρείτιδα, σε μια αλλοεθνή. Και τούτο επειδή ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, δεν εξετάζει δηλαδή την καταγωγή ή το φύλλο ή την κοινωνική κατάσταση του ανθρώπου, αλλά αποκαλύπτεται σε εκείνους που είναι έτοιμοι να Τον δεχτούν στη ζωή τους, σε όσους είναι δεκτικοί της Χάριτός του. Η γυναίκα συγκλονίστηκε. Τώρα πια δεν την ενδιέφερε το πηγάδι καὶ το νερό. Παράτησε τη στάμνα της κι έτρεξε πίσω στην πόλη, για να διηγηθεί τα περί του Ιησού.
«Αφήκεν ουν την υδρίαν αυτής...». Άφησε τὴν στάμνα της, Η πράξη αυτή της γυναίκας δείχνει τὸν ενθουσιασμό της. Άφησε προς στιγμήν τις βιοτικές ανάγκες και έτρεξε για να μιλήσει για τὸν Χριστό. Τα λόγια του Χριστού αντηχούσαν ακόμη μέσα στην καρδιά της καὶ γι’ αυτό έσπευσε να τα μεταδώσει και στους άλλους. Αυτός ο Ιερός ενθουσιασμός της δεν μπορούσε παρά να συγκινήσει άσους την άκουσαν και να τούτους παροτρύνει στη μετάνοια. Οι συμπατριώτες της ακούγοντας τα λεγόμενά της πράγματι έσπευσαν στον τόπο, συναντήθηκαν με τον Κύριο και πίστευσαν. Τον είδαν, τον άκουσαν και του ζήτησαν να παραμείνει κοντά τους. Ο Κύριος ανταποκρινόμενος στο αίτημά τους έμεινε μαζί τους ακόμη δύο μέρες. Και οι περισσότεροι, αφού άκουσαν, πίστευσαν στο Χριστό. Και έλεγαν στη Σαμαρείτιδα « Εμείς τώρα πιστεύουμε όχι για αυτά που μας είπες εσύ. Πιστεύουμε γιατί έχουμε δει με τα μάτια μας και έχουμε ακούσει με τα αφτιά μας και είμαστε βέβαιοι ότι αυτός είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός» .
Με παρόμοιο ενθουσιασμό ας ξεκινούμε κι εμείς, κάθε φορά που μας παρουσιάζεται κάποια ευκαιρία ιεραποστολής. Δεν εἶναι μικρά πράγμα να βοηθήσουμε τοὺς αδελφούς μας να γνωρίσουν τὴν αλήθεια, να εξομολογηθούν, να συνδεθούν με τη μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αν συναισθανόμαστε την αξία ενός τέτοιου έργου, τότε η ψυχή μας θα φλέγεται από ιερή ενθουσιασμό και θα εμπνέει και άλλες ψυχές να πιστέψουν και να αγαπήσουν τον Κύριο.
Υπάρχει όμως κι ένα ακόμη βασικό στοιχείο, που συνετέλεσε στην καρποφορία τοῦ κηρύγματος της Σαμαρείτιδος, είναι το γεγονός ότι μίλησε από την προσωπική της πείρα, με θάρρος και ειλικρίνεια. «Δεύτε ίδετε άνθρωπον ος ειπέ μοι πάντα όσα εποίησα», έλεγε. Ελάτε να δείτε κάποιον που µου αποκάλυψε όλα όσα έκανα, και αυτά ακόμη που ήταν μυστικά. Η γυναίκα αυτή που είχε αμαρτωλό παρελθόν δεν φοβήθηκε ούτε ντράπηκε να ομολογήσει ότι ο Χριστὸς της αποκάλυψε τις παρανομίες της. Αυτή η προσωπική της μαρτυρία είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Δεν δίδαξε με θεωρίες και λόγια που δεν αγγίζουν τις ψυχές, αλλά μέσα από την καρδιά της, από αυτό που η ίδια έζησε.
Κι εμείς δεν χρειάζεται να έχουμε ρητορικά προσόντα ούτε να απομνημονεύσουμε σειρά επιχειρημάτων, προκειμένου να μιλήσουμε για την πίστη μας. Αυτό που χρειάζεται είναι η κατάθεση της προσωπικής μας εμπειρίας όχι μόνο με το λόγο αλλά και με το παράδειγμά μας.
«Έρχου και ίδε», είπε ο Φίλιππος στον φίλο του Ναθαναήλ καὶ αυτό αποτελεί την εγγύηση της καρποφορίας κάθε ιεραποστολικής προσπάθειας στην Ορθόδοξη Ἐκκλησία. Η αλήθεια δεν επιβάλλεται με τη βία η με δελεάσματα. Έχει από μόνη της τη δύναμη να ελκύει και να πείθει. Ας τη φανερώνουμε πρώτα με τη ζωή μας κι έπειτα µε τα λόγια μας. Και η Χάρις του Θεού θα βοηθήσει, ώστε να γίνεται αποδεκτή από όλο και περισσότερες ψυχές.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό και πολύ διδακτική η ιστορία αυτής της Σαμαρείτιδος, η οποία έγινε η γνωστή πλέον σ’ εμάς αγία Φωτεινή η ισαπόστολος. Αξιώθηκε μάλιστα και να μαρτυρήσει μαζί με τις τέσσερις αδελφές της και τους δύο γιους της. Ας την παρακαλούμε να πρεσβεύει για όλους μας, ώστε κι εμείς να δίνουμε μαρτυρία Χριστού στο περιβάλλον μας ώστε να απολαμβάνουμε πλούσια πνευματικὴ καρποφορία και να νιώσουμε τη μεγάλη φιλανθρωπία και την αγάπη του Χριστού. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών
