ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Η σημερινή δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην καταπληκτική και πολύ διδακτική παραβολή του ασώτου υιού, την οποία διηγείται ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όρισαν να είναι αφιερωμένη η Κυριακή αυτή στην συγκεκριμένη παραβολή του Κυρίου, για να τονιστεί στους πιστούς η χωρίς τέλος αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρεσης, που παρέχει στους ανθρώπους που ειλικρινά μετανοούν. Μας λέγει η παραβολή. Υπήρχε κάποιος πατέρας που είχε δυο γιους. Ο δεύτερος, κάποια στιγμή, ζήτησε το μερίδιο της κληρονομιάς του και έφυγε σε μακρινές χώρες, όπου σπατάλησε την περιουσία του σε ασωτίες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα διασκέδαζε σπαταλώντας την περιουσία, όμως κάποια στιγμή, τα χρήματα τελείωσαν και όταν έμεινε φτωχός, εγκαταλείφθηκε από τους “φίλους”. Αναγκάστηκε να γίνει χοιροβοσκός προκειμένου να μην πεθάνει από την πείνα. Τρέφονταν από τις τροφές των χοίρων. Μέσα στη πολύ δύσκολη κατάσταση που βίωνε θυμήθηκε την αρχοντική ζωή στο πατρικό του σπίτι. Θυμήθηκε πως ακόμα και οι δούλοι του πατέρα του ζούσαν ασύγκριτα καλύτερη ζωή από τη δική του. Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση να γυρίσει στο σπίτι του και να ζητήσει από τον πατέρα του να τον συγχωρήσει και να τον προσλάβει ως δούλο του. Ο πατέρας του όχι μόνο τον δέχτηκε, αλλά τον αποκατέστησε ως υιό του και έδωσε εντολή στους υπηρέτες του να ετοιμάσουν γιορτή για την επιστροφή του και να σφάξουν “τον μόσχο τον σιτευτό”. Όταν επέστρεψε ο μεγαλύτερος γιος στο σπίτι και έμαθε για τη γιορτή, δυσανασχέτησε που ο πατέρας του δέχτηκε με τέτοιο τρόπο τον αμαρτωλό και άσωτο υιό. Και ο πατέρας του απαντά ότι ήταν επιβεβλημένη η χαρά και όχι η επίπληξη ή η τιμωρία, γιατί ο υιός του ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και ευρέθη.
Η παραβολή του Ασώτου υιού είναι ολόκληρο το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Είναι η συμπύκνωση της θείας διδασκαλίας. Ο Κύριος είπε την παραβολή αυτή για να διδάξει τη μεγάλη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός μακροθυμεί και περιμένει, δέχεται και συγχωρεί τον αποστάτη άνθρωπο, που μετανοεί και επιστρέφει. Πάντα υπάρχει ο δρόμος της επιστροφής και πάντα μένει το χρέος της συγγνώμης. Πάνω από τους αμαρτωλούς και από τους δικαίους είναι ο Θεός, ο Πατέρας όλων, «ο τους δικαίους αγαποων και τους αμαρτωλούς ελεών». Ο άσωτος υιός από την στιγμή που έφυγε από την ζεστή πατρική αγκαλιά δεν έχει άλλη συντροφιά, παρά μόνο την αμαρτία. Η αμαρτία τον έκανε δούλο της. Ο νους του δεν σκέπτεται τίποτε άλλο. Το παν γι’ αυτόν είναι η αμαρτία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σκοτισθεί ο νους του, να σταματήσει να σκέπτεται ορθά, λογικά. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να επανακτήσει την κυριαρχία του νου του και της λογικής του. Και πραγματικά το κάνει. Βλέπει την τραγικότητα της καταστάσεως του, διαπιστώνει ότι η αμαρτία του είχε αφαιρέσει κάθε στοιχείο πνευματικότητας. Είχε κατορθώσει η αμαρτία ν’ αποκοιμίσει το νου του και τον είχε οδηγήσει στο μεγάλο κατρακύλισμα. Πήρε όμως την μεγάλη απόφαση. Σηκώθηκε και επέστρεψε στον πατέρα του.
Ο ίδιος πατέρας, ο Θεός του Ουρανού, παραμένει στοργικός για τον κάθε άνθρωπο, για τον κάθε αμαρτωλό, τον άσωτο κάθε εποχής και κάθε ηλικίας. Παραμένει πατέρας για όλους μας. Εκείνο που μένει για μας είναι να κάνουμε ότι έκανε ο άσωτος υιός της παραβολής. Αφού τον μιμηθήκαμε στην αμαρτία και στον πνευματικό θάνατο, να τον μιμηθούμε και στην πορεία προς τον Θεό και Πατέρα μας. Να σηκωθούμε κι εμείς από τον τόπο της αμαρτίας, ο καθημερινός μας αγώνας να είναι πως η καρδιά μας θα ελευθερωθεί από τα πάθη που οδηγούν στην αμαρτία. Ο αγώνας αυτός δεν θα είναι εύκολος. Η αμαρτία και ο διάβολος δεν παραδίδονται αμαχητί. Τότε ακριβώς που θα νιώθουμε τον εαυτό μας να μην έχει δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του, τότε ακριβώς θα χρειαστεί να στρέψουμε τα μάτια και την καρδιά μας στον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό. Σ’ Εκείνον που ήλθε στη γη με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία μας. Μόλις στρέψουμε το βλέμμα μας στον Χριστό θα δούμε στα μάτια του με πόση στοργή μας περιμένει. Δεν παύει ποτέ να μας περιμένει, όσες αμαρτίες κι αν έχομε διαπράξει. Ο Χριστός μας δέχεται όλους, όπως και τον άσωτο. Αρκεί να τρέξουμε κοντά του. Να αφήσουμε τα βάρη των αμαρτιών που μας καθηλώνουν και δεν μας αφήνουν να τρέξουμε για να γίνουμε ελαφροί στο σώμα και στο πνεύμα.
Αν ο μικρός γιος της παραβολής, φθάνοντας σ’ αυτό το κατάντημα, δεν έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής, αλλά επέλεγε την επιλογή της απογνώσεως και της απελπισίας, θα είχε βάλει θηλιά στο λαιμό του και θα είχε τελειώσει τη ζωή του, μέσα σε κατάσταση συνειδητής αμαρτωλότητας. Όμως, η αμαρτία γι’ αυτόν έγινε ευκαιρία μεταστροφής, έγινε αφορμή σωτηρίας. Γι’ αυτό είναι αδύναμη η αμαρτία, όταν ο άνθρωπος επιλέγει την μετάνοια. Ας ἀρχίσουμε την πορεία της σωτηρίας μας με ταπεινοφροσύνη και με μετάνοια. Επίσης να μήν επιδεικνύουμε την σκληροκαρδία και την έλειψη αγάπης, που έδειξε ο μεγαλύτερος γιος για τον αδελφό του, αλλα να ασκήσουμε την αγάπη και τη συγγνώμη προς εκείνους που μας έχουν βλάψει, για να συγχωρέσει ο Θεός και τα δικά μας παραπτώματα. Ο Χριστός σήμερα μας έμαθε ότι δεν πλασθήκαμε για τη ζωή της αμαρτίας. Ότι εάν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση της πτώσεως και της εξαχρείωσης ευθυνόμαστε εμείς. Ότι αν και είμαστε αμαρτωλοί δεν χάσαμε την ελπίδα και τη δυνατότητα να επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεπέσαμε. Ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας γεμάτος φιλευσπλαχνία και στοργή. . Η μετάνοια και η αληθινή αγάπη είναι η πηγή της σωτηρίας μας και το εισιτήριο για των αιώνια βασιλεία, όπου ο Θεός προσδοκεί να μας δει όλους εκεί αμαρτωλούς και δίκαιους. Αμήν
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
