ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Σήμερα η αγία μας Εκκλησία γιορτάζει και πανηγυρίζει τους Άγιους Πάντες, όλους δηλαδή εκείνους τους συνανθρώπους μας που όχι μόνο πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού, αλλά με τη ζωή τους έκαναν πράξη τις αλήθειες του Ευαγγελίου και με το παράδειγμά τους ενισχύουν και προτρέπουν όλους εμάς να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστεως. Είναι οι αδελφοί μας οι γνωστοί και οι αφανείς, είναι οι προστάτες μας, εκείνοι που πρεσβεύουν στον Κύριο και για τη δική μας σωτηρία και θαυματουργούν όταν τους επικαλούμαστε με πίστη, είναι τα ζωντανά βιβλία της πίστεως, τα παραδείγματά μας και η απόδειξη ότι ο αγώνας μας και εφικτός είναι και δεν είναι άσκοπος αλλά το αντίθετο, σωτήριος και ζωοποιός.
Οι δυσκολίες πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν. Κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες. Μπορεί στην εποχή μας οι προκλήσεις να είναι περισσότερες, όμως ὁ Θεός το γνωρίζει και σαν αόρατος στρατηγός παρακολουθεί τον αγώνα τοῦ καθενός μας, συνδράμει τήν προσπάθειά μας καί ἡ Θεία Χάρις συμπληρώνει ὅλες τις ελλείψεις καί τις ανθρώπινες αδυναμίες
Ο Σταυρός ο διωγμός η θλίψη ο πειρασμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας και του αληθινού Χριστιανού. Δεν υπάρχει ορθόδοξη Εκκλησία που να μην έζησε τον δικό της διωγμό. Αλλά ούτε και υπήρξε άγιος που να μην πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών, των πειρασμών.
Η εορτή των Αγίων Πάντων τους πρώτους αιώνες ήταν γιορτή μόνο των Μαρτύρων. Έστω κι αν ἡ εορτή ξεκίνησε γιά τούς Αγίους Μάρτυρες καί επεκτάθηκε στη συνέχεια γιά Πάντες τούς Αγίους, ωστόσο οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν τη συλλογική αυτή εορτή γιά τούς εξής λόγους:
 Η κοινή μνήμη αφορά την κοινή μαρτυρία για τήν Ανάσταση του Ιησού Χριστού, χωρίς τήν οποία η πίστη μας είναι μάταιη. Η Ἐκκλησία, που είναι η μεγάλη πραγματικότητα στον κόσμο, είναι θεμελιωμένη πάνω στην Ανάσταση του Χριστού. Η άθληση των Αγίων Μαρτύρων και η άσκηση των Οσίων Ασκητών, και ἡ προσδοκία τῶν λαών, όλα στηρίζονται καί όλα δικαιώνονται στην Ανάσταση τοῦ Ιησού Χριστοῦ. Δίνουν άλλο νόημα καί στη ζωή και στο θάνατο.
Η ομολογία της πίστεως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για τη ζωή μας. Οι Άγιοι Πάντες το πέτυχαν αυτό, ομολόγησαν δηλαδή την πίστη τους στο Χριστό και Τον έθεσαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή τους, πάνω από κάθε τι ανθρώπινο και γήινο, γι αυτό και δοξάστηκαν από τον Θεό και τιμώνται από εμάς σήμερα.
Τη με­γά­λη ση­μα­σί­α που έχει η ομολογία πί­στε­ως στη ζω­ή μας, το­νί­ζει ο ίδιος ὁ Κύ­ριος όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, όταν δι­α­κη­ρύσ­σει: «Πας Όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κα­γὼ εν αυτώ έμπροσθεν τοῦ πατρός μου του εν ουρανοίς». Ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός όταν κα­θί­σει επί θρό­νου δό­ξης Του θα ομολογήσει ὡς φί­λους του άξιους να εισέλθουν στην Βα­σι­λεί­α του Πα­τέ­ρα Του, όλους εκείνους οι οποίοι στην παρούσα ζωή έδωσαν ομολογία πί­στε­ως με τον ένα η τον άλλον τρό­πο.
Και όταν μιλάμε για ομολογία πίστεως, έχουμε στο νου μας τους άπειρους Μάρτυρες, που θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους προκειμένου να μην αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Δεν σκέφτηκαν τίποτα, δεν δείλιασαν μπροστά σε καμία απειλή, δεν κάμφθηκαν από τους πόνους και τα βασανιστήρια.
Η ομολογία, λοιπόν, δεν είναι γνώρισμα μόνο όλων των Αγίων, αλλά κοινό γνώρισμα όλων τῶν Χριστιανών. Και πρέπει να φανερώνεται μέ θάρρος, αλλά και με σοφία και με διάκριση. Θάρρος χωρίς σοφία σημαίνει απερισκεψία. Σοφία χωρίς θάρρος εἶναι δειλία. Και στα δύο χρειάζεται η ομολογία. Χρειάζεται ακόμη και κάτι άλλο, τήν συνέπεια στη ζωή μας. Πολλοί άγιοι έλεγαν λίγα μέ τό στόμα και πολλά με τη ζωή τους. Σίγουρα, όμως, προσέφεραν καί τη μαρτυρία τοῦ λόγου. Η ομολογία του Χριστού και της αλήθειας στην καθημερινή ζωή μας εἶναι η επιβεβαίωση της σωτηρίας μας.
Η ομολογία, όμως, αυτή δεν εἶναι μόνο τα θαρρετά λόγια της αληθείας. Ομολογία της αληθείας σημαίνει σωστή στάση απέναντι στον πόνο, στο θάνατο, στον πλούτο. Ομολογία είναι το μαρτύριο, η άσκηση, η λειτουργική ζωή. Ομολογία είναι η αληθινή αγάπη καί ἡ αληθινή βίωση των μυστηρίων.
Δεν μπορούμε να ομολογούμε Χριστό καί να ζούμε με τον αντίχριστο. Δεν μπορούμε να κοβόμαστε γιά τήν αλήθεια καί όπου θιγόμαστε να χρησιμοποιούμε τό ψέμα. Δεν μπορούμε να ζητάμε δικαιοσύνη καί εμείς να αδικούμε. Η ομολογία τοῦ Χριστού καί της αληθείας απαιτούν συνέπεια στη ζωή μας. Οι αληθινοί ομολογητές εἶναι αληθινοί άγιοι. Αυτούς θα ομολογήσει ὁ Χριστός μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα Του, όπως είπε στο σημερινό Ευαγγέλιο. Όποιος, λοιπόν, θέλει να πάρει θέση κοντά στο Θεό πρέπει να ομολογεί με όλη του τη ζωή, παντού καί πάντοτε, τό Χριστό.
Μεγαλειώδες το πανόραμα των Αγίων Πάντων, που ξετυλίγει μπροστά μας η σημερινή Κυριακή! Ο άγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, όταν τὸν ρώτησαν τι έλειπε από τοὺς Χριστιανούς τῆς εποχής του καὶ δεν είχαν τους καρπούς τῆς αγιότητος που άλλοτε ήταν τόσο άφθονοι, απάντησε: «Δεν λείπει παρά μόνο μία προϋπόθεση: η απόφαση». Οι Άγιοι δεν ήταν φτιαγμένοι ἀπὸ άλλο υλικό· ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς. Σε ἕνα διέφεραν: στο ότι πήραν στα σοβαρά το ζήτημα της σωτηρίας τους
Εξάλλου ας μη μας απογοητεύουν οι άφθαστες επιδόσεις των Αγίων. Γράφει πολύ σοφά ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Το να θαυμάζεις την άσκηση τῶν Αγίων, είναι καλό· το να έχεις ζήλο να τὴν εφαρμόσεις, προξενεί τη σωτηρία. Αλλά το να θέλεις να μιμηθείς μονομιάς τη ζωή τους, αυτό εἶναι παράλογο και αδύνατο.
Ένας οικογενειάρχης δεν μπορεί να γίνει ασκητής· καλείται όμως να αγιασθεί μέσα στο στίβο της οικογενειακής ζωής. Ένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να παραμελήσει τὴν επιχείρησή του. Θα αγωνισθεί όμως να μη γίνει δούλος τοῦ χρήματος και να μην παραμελήσει τη σωτηρία της ψυχής του. Σε κάθε περίπτωση, μπορούμε καὶ πρέπει μέσα στην καρδιά μας να δώσουμε τὴν πρώτη θέση στο Χριστό και να βάλουμε σα δεύτερη μοίρα όλα τα άλλα.
Αξίζει πράγματι να μελετούμε συχνά τη ζωή των Αγίων, να αποκτούμε θάρρος, ενίσχυση και πολλή πνευματικὴ ωφέλεια από αυτούς τους ολυμπιονίκες τοῦ πνεύματος. Καθώς λοιπόν η αγία μας Ἐκκλησία σήμερα τιμά τη μνήμη των Αγίων Πάντων, εἶναι ευκαιρία να στρέψουμε το νου και την καρδιά μας στους ήρωες αυτούς της πίστεως και να τους παρακαλέσουµε να πρεσβεύουν για όλους εμάς, ώστε να τοὺς μιμηθούμε στην υπομονή και τη σταθερότητά τους και να αξιωθούμε να κληρονομήσουμε μαζί τους την άφθαρτη δόξα καὶ χαρά τοῦ ουρανού, την αιώνια Βασιλεία του Θεού! Αμήν

 Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου

Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών